EĞİTME BENİ (ŞİİR)

Uyandım, aşım yiyemedim.

Kendim okulda bildim.

Dünyayı tanıyamadan

İşim bulup evleniverdim.

Söylemekse eğer doğruyu

İşim ben bulamadım.

Çektim kısa çöpü şanslıydım.

Açlık çekmeden başarıverdim.

Hayatım eğitenlerim yaşadı,

onlar için, onlar gibi.

Eğitildim ben derinden,

bir kedi, bir köpek gibi.

Sandalye, köşe kapmaktan

dalıp düşünemedim.

Gökyüzünde yazıyordu halbuki,

Güneşi torbaya koyamadım.

Verilenlerle hayat buldum.

Almaktan artık vazgeçtim.

Ayağımın üstünde kendim durdum.

Bu zevki hayal edemezdim.

Eğitme beni; durmadan

emretme, buyurma yüzüme.

İnsan ki aklı vardır.

Hakikat açıktır, apaçık.

-Rıdvan Kenefici